Futbol ve şiddet… İstemesek de yıllardır birlikte anılan iki kavram. Evet, taraftarlık hep ateşli ve duygusal bir müesseseydi ancak futbol artık endüstriyelleşmişti ve kulüpler için para kazanmak her şeyden daha önemli hale gelmişti. Bunun sonucunda ise kendilerinin ikinci plana atıldığını düşünen taraftarlar, acılarını karşı takımın taraftarlarından çıkarmayı artık normalleştirmişlerdi.
Tabii ki kulüpler de bu konudan rahatsızdı ve kendi çaplarında bir şeyler yapmaya çalışıyorlardı. Ancak futbolcular sahaya çıkarken ellerine “no to violence” (şiddete hayır) pankartları tutuşturmanın ya da maçların reklam aralarında ünlü futbolcular karmasıyla bir spot çekmenin pek de etkili olduğu söylenemez. Ne yapılırsa yapılsın taraftarlar kimseyi dinlemiyor ve tribünlerde olay çıkarmaya devam ediyorlardı. Peki ne yapmak gerekiyordu?
Proje, "Security Moms" aktivasyonu dahilinde kulübün en ateşli ve şiddete yatkın taraftarlarının annelerine ulaştı ve onları güvenlik görevlisi olmaları üzerine eğitti. Annelerin hiçbiri bu iş birliğine karşı çıkmadı çünkü zaten onlar da çocuklarının tribünlerdeki şiddet fitilini ateşlemesinden ve eve sürekli yara bere içinde gelmesinden bıkmışlardı. Eğitimden geçirilmiş 30 taraftar annesi, kulübün en önemli maçlarından birinde güvenlik görevlisi olarak konuşlandırıldı ve en ufak bir tartışmaya bile müdahelede bulundu. Sonuç olarak güvenlik görevlisi annelerin tribünde olduğu hiçbir maçta olay çıkmadı. Neden mi? Çünkü kimse bir anne önünde kavga etmez istemez, özellikle de kendi annesinin önünde!
コメント